«Αιώνιο ζευγάρι»

Μες της νύχτας το σκοτάδι,

σου χαρίζω ένα χάδι,

σε ζεσταίνω σα νοτιάς.

Αχνοφέγγει το Φεγγάρι,

το καράβι μας σαλπάρει

για τη νήσο της χαράς.

«Σαν Μεγγελάνος σ’ αναζητούσα»

Με την ευχή του Ποσειδώνα,

σαν Μεγγελάνος σ’ αναζητούσα,

σε ιχνηλάτισα στο Πράσινο Ακρωτήρι,

ένα πορφυρό κοχύλι ανακάλυψα,

γηγενούς χέρι είχε σκαλίσει τ’ όνομά σου,

Στην αγκαλιά της Αφροδίτης

Δάκρυα ρίχνει ο ουρανός,

η σελήνη φέγγει τη σιωπή της,

τ’ αστέρια κρύφτηκαν σε άλλους κόσμους

κι εγώ κείτομαι σε μια ακρογιαλιά,

μου κρατάει συντροφιά η θάλασσα,

μου μιλούν τα κύματά της,

για έρωτες παλιούς όσο οι βράχοι,

για γενναίους ναυτικους,

Μητέρα για χάρισμα!

Πρόκειται για ένα χαμογελαστό πλάσμα και το μόνο, που χρειάζεται είναι μπακλαβάδες κι αγάπη. Ως απώτερό της στόχο έχει θέσει τη δημιουργία πανικού και χάους και τα καταφέρνει με μεγάλη ευκολία, αν και η ίδια υποστηρίζει πως προσπαθεί να σώσει τον κόσμο.

Στις εκβολές του Γάγγη

Στην θάλασσα σ’ αναζητώ σαν άπληστος κουρσάρος,

απ’ τις Αντίλλες τις μικρές, στον κόλπο της Βεγγάλης,

την πλεύση μου φεγγοβολά του Γιβραλτάρ ο φάρος,

την λεία σώζω στην καρδιά της νέας Αγχιάλης.